Μια συζήτηση με τον Δρα Κυριάκο Βερεσιέ για το πώς να πεισθούν οι πολίτες να μειώσουν την καμπύλη διάδοσης του κορωνοϊού στην Κύπρο
ΤΟΥ ΜΑΡΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
«Ήρθε ένας μικροσκοπικός και αόρατος μικροοργανισμός, ένας ιός, να μας χαλάσει τα πάντα και περισσότερο από όλα τη ψυχική μας γαλήνη, απειλώντας μάλιστα να αλλοιώσει την ποιότητα της ζωής μας, αλλά κυρίως την ταυτότητα μας που ξοδέψαμε μια ζωή να ξαναφτιάξουμε» ανέφερε σε τηλεφωνική συνομιλία μας την Τρίτη 31 Μαρτίου 2020 ο Νευρολόγος-Ψυχίατρος στη Λάρνακα Δρ Κυριάκος Βερεσιές. «Ο Κύπριος πολίτης καλείται σήμερα από την Πολιτεία να πεισθεί να αλλάξει πεποιθήσεις και να μείνει για μέρες κλεισμένος σπίτι, με βάση τον εκφοβισμό της ασθένειας και του θανάτου από ένα αόρατο εχθρό» τόνισε ο Δρ Βερεσιές, επισημαίνοντας ότι «οι πεποιθήσεις δεν αλλάζουν για μια εβδομάδα – δέκα μέρες, ούτε και για μήνες, χρόνια, ειδικά δε με τις μεθόδους του εκφοβισμού, φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα. Η ουσία – πρόσθεσε – είναι πως με τις απαγορεύσεις και τον εκφοβισμό τίποτε δεν γίνεται. Χρειάζεται αλλαγή στον τρόπο προσέγγισης και αυτό πρέπει να γίνει συντονισμένα, τόσο από το κράτος όσο και από τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και με τακτική που να υπερτονίζονται τα θετικά της προσπάθειας κοινωνικής απομόνωσης και απομάκρυνσης, παρά τα αρνητικά της».
Η προσφορά των συνανθρώπων μας
Ξεχωρίζουμε τα ακόλουθα από όσα μας είπε ο Δρ Βερεσιές: «Καθημερινά είμαστε μάρτυρες της επιβολής όλο και πιο αυστηρών μέτρων από πλευράς του κράτους. Από την άλλη, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των νεκρών και των μολυσμένων από τον ιό, ανθρώπων. Παρόλα αυτά χιλιάδες κόσμου δεν το πήρε στα σοβαρά, ή δεν συμβιβάζεται ή αντιστέκεται ή…Πρέπει να φύγει ο εκφοβισμός και να υπερτονιστεί η προσφορά συνανθρώπων μας που εργάζονται και προσφέρουν ακόμη και με κίνδυνο της υγείας και της ζωής τους για το κοινό καλό. Ο άνθρωπος στην πορεία του στη ζωή δημιουργεί πεποιθήσεις οι οποίες τον προδιαγράφουν ως κοινωνικό όν και με αυτή την ταυτότητα παρουσιάζεται προς την κοινωνία. Ό,τι κάνει πλέον έχει ένα μοναδικό σκοπό, να παρουσιάσει την ταυτότητα του και να την επιβεβαιώνει καθημερινά σε όλες τις δημόσιες παρουσιάσεις του (στη γειτονιά, στην εργασία, στο σωματείο, στα ΜΜΕ κλπ) με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Η ταυτότητα του μέσου Κύπριου πολίτη (μια ταυτότητα που έχουμε σχεδόν έμφυτη), διαμορφώθηκε τα τελευταία 20-50 χρόνια σε συνθήκες όπου βίωσε μιαν ανείπωτη και φοβερή ήττα στο εθνικό επίπεδο, που προκάλεσε τη συντριβή της εθνικής του περηφάνιας και τη μείωση της κοινωνικής, αλλά και της ατομικής του αυτοεκτίμησης».
Τώρα σε τίποτε δεν φταίμε!
«Να μη ξεχνούμε», πρόσθεσε ο συνομιλητής μας, «ότι μετά το 1974 το 40% του πληθυσμού άρχισε να βιώνει τη ζωή του οικονομικού μετανάστη/πρόσφυγα στην ίδια του την πατρίδα και την κοινωνική αδικία σε όλο της το μέγεθος. Και όταν η πρώτη γενιά που ήταν 40 – 50 χρόνων το 1974, άρχισε να φεύγει από το προσκήνιο και τη ζωή, ήρθε η δεύτερη μετα-εισβολική γενιά που ήταν νέοι μέχρι 40 χρονών στην εισβολή να προτάξει προς τα έξω τη δική της ταυτότητα του άξιου Κύπριου που ξεκίνησε από το τίποτε και δεν πτοείται από τις αντιξοότητες της ζωής και που με το αίμα και τον ιδρώτα του τα κατάφερε να στήσει νοικοκυριό, βιοτεχνία, εργοστάσιο, ξενοδοχείο και να επιστρέφει άξιος επιστήμονας για να υπηρετήσει την πατρίδα του. Όμως δύο άλλα μεγάλα κτυπήματα, το Χρηματιστήριο το 2001 και το κούρεμα το 2013 τον έφεραν πάλιν κάτω! Και εκεί που πάλιν τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα και αφού με τα 600 μπούκικα αποκτήσαμε και 5 καζίνο (δείγμα της «ευμάρειας» του λαού μας), ήρθε ένας μικροσκοπικός και αόρατος μικροοργανισμός, ένας ιός, να μας χαλάσει τα πάντα και περισσότερο από όλα τη ψυχική μας γαλήνη, απειλώντας μάλιστα να αλλοιώσει την ποιότητα της ζωής μας, αλλά κυρίως την ταυτότητα μας που φάγαμε μια ζωή να ξαναφτιάξουμε. Και αν όλα τα άλλα τα χάψαμε σιγά-σιγά, γιατί είχαμε ο καθένας και τις δικές του ενοχές για τις ευθύνες για όλες τις καταστροφές που οδηγήσαμε τον τόπο μας –εθνικά, πολιτικά/κομματικά και οικονομικά – ε τώρα με τον ιό δεν μπορεί να μας φορτώσει κανένας, καμιά άλλη ενοχή. Τώρα σε τίποτε δεν φταίμε. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αλλάξουμε τις στάσεις μας απέναντι σε ένα φαινόμενο πρωτάκουστο και επικίνδυνο, που είναι δύσκολο να το κατανοήσουμε και να το αποδεχτούμε γιατί είναι αντίθετο με τις πεποιθήσεις μας για τη ζωή, την ελευθερία μας, την ανεξαρτησία μας. Αλλά και γιατί δεν θέλουμε τις απειλές και τον τρόπο που θέλουν να μας επιβάλουν. Η αλλαγή των στάσεων δεν γίνεται με τον φόβο, αλλά με τη λογική και την κρίση. Με την επεξήγηση του φαινομένου με απλά λόγια. Με επιστημονική ανάλυση κατανοητή για όλους, των λεπτομερειών της φύσης του ιού, του τρόπου που υπάρχει και διαδίδεται, της ζημιάς που κάνει και αφού δεν μπορούμε να τον εξολοθρέψουμε, πώς μπορούμε να τον αποφύγουμε…Αυτό ζητούμε. Λογική εξήγηση και λογική κατανόηση και περίσκεψη. Τότε η απόφαση γίνεται δική μας και θα συμμορφωθούμε, γιατί καταλάβαμε, το αποδεχτήκαμε και το εφαρμόζουμε. Όχι γιατί κάποιος μας φοβέρισε με τα 300 ευρώ, που αύριο μπορεί να γίνουν χίλια ή παραπάνω, αλλά γιατί εμείς έτσι συνειδητά αποφασίσαμε και όχι άλλοι για μας».
Δεν είναι ηρωισμός η παραβίαση της καραντίνας
Ο Δρ Κυριάκος Βερεσιές κατέληξε με τα εξής: «Επίσης περιμένουμε από τα ΜΜΕ να αρχίσουν να κάνουν υπερτονισμό των θετικών κοινωνικών συμπεριφορών, αντί των αρνητικών. Να σταματήσουμε να λέμε πόσοι παραβίασαν τα διατάγματα, αλλά πόσοι περισσότεροι τα τήρησαν. Να δώσουμε παραδείγματα σεβαστών και άξιων ανθρώπων της κοινωνίας, των γραμμάτων, της τέχνης, του αθλητισμού, του ποδοσφαίρου, των επιχειρήσεων, του κόσμου της μόδας, που τηρούν ευλαβικά τις απαγορεύσεις, που στερούνται συνειδητά την ελευθερία τους για το δικό τους, αλλά και για το γενικό καλό. Ας ζητήσουν τα τηλεοπτικά κανάλια να μιλήσουν από τα σπίτια τους όλοι αυτοί και άλλοι απλοί πολίτες για τη μεγάλη προσπάθεια που κάνουν για να κρατήσουν μακριά τους τον ιό και να μην τον μεταφέρουν παρακάτω και όχι να γυρίζουν οι απεσταλμένοι τους τις γειτονιές για να βιντεογραφούν και να ηρωοποιούν τους μάγκες και τους ατίθασους. Ένα πράγμα πρέπει να θυμόμαστε. Ο φόβος είναι αρνητικό συναίσθημα, Ο εγκέφαλος μας κάθε νύκτα εκχύνει ενδορφίνες που είναι φυσικές μορφίνες που τα σβήνουν όλα. Γι’ αυτό το πρωί λέμε πως νιώθουμε καλύτερα. Χάθηκαν και μειώθηκαν τα αρνητικά μας συναισθήματα, έφυγε ο φόβος και τα μηνύματα που ήταν συνδεδεμένα μαζί του. Γι αυτό δεν πετυχαίνει κανένας εκφοβισμός να αλλάξει συμπεριφορές. Ας αφήσουμε τον εκφοβισμό και να μιλήσουμε λογικά. Να διαμορφώσουμε στάσεις άμυνας και αντίστασης απέναντι στη διάδοση του ιού και τη μόλυνση του. Η επίθεση που κάνουμε σε ένα άγνωστο και αόρατο εχθρό παραβιάζοντας την καραντίνα, δεν είναι πράξη ηρωϊσμού και δεν θα οδηγήσει σε τίποτε. Ο ηρωισμός είναι τώρα να μη μας βρει ο εχθρός. Η επίθεση μας είναι η άμυνα. Και όταν γλυτώσουμε, έχουμε καιρό να κάνουμε τους ηρωισμούς μας και να δουλέψουμε για να αλλάξουμε ή να διατηρήσουμε και τα πιστεύω μας και την ταυτότητα μας…».
